Çocuklara Zelzele Nasıl Anlatılmalıdır?
Bilhassa, 8-10 yaş altındaki çocuklar, soyut düşünme maharetlerinin tam olarak oluşmaması sebebiyle gerçekleşen sarsıntının nasıl olduğunu zihinlerinde manalandırmakta zorlanırlar ve bu kavram onlar için epey bilinmeyen kalır.

Bilhassa, 8-10 yaş altındaki çocuklar, soyut düşünme maharetlerinin tam olarak oluşmaması sebebiyle gerçekleşen zelzelenin nasıl olduğunu zihinlerinde manalandırmakta zorlanırlar ve bu kavram onlar için epey bilinmeyen kalır. Belgisiz olan durumlar ise çocukları ürkütür, tasalarını arttır, telaşlı, inançsız ve dehşetli hissederler. Bu hisler beraberinde, kabus görme, tırnak yeme, alt ıslatma ve içe kapanma üzere hem ruhsal hem de fizikî belirtileri de beraberinde getirir.
Peki, Çocuklarımıza Yaşanılan Bu Afeti Nasıl Anlatabiliriz?
Öncelikle yaşanılan zelzele çocuklara mümkün olduğunca yalın ve gerçek bir lisanda anlatılmalıdır. Bu noktada, fazla ayrıntı vermek yahut bu mevzuyla ilgili hiç konuşmamak çocukların başında birçok soru işareti yaratabiliyor. Zelzelenin, yağmur, kar ve öteki hava olayları üzere bir tabiat olayı olduğunu ve ayağımızı bastığımız yerlerin vakit zaman bu sebeple hareket edebileceği biçiminde bir transfer sağlanabilir.
İkinci en kıymetli adım ise;
Çocukların sarsıntı ile ilgili sorduğu soruların geçiştirilmemesi ve bahsin kapatılmamasıdır. Bu türlü bir yol izlendiğinde çocuk kendi hayal gücüyle bu sorulara yanıt aramaya başlar ve bu durum çocuğun daha fazla kaygılanmasına sebep olabilir.
‘Çocuklarımızla açık bağlantı olmazsa olmaz adımlardandır’
Çocuklarla açık bağlantı kurmak yararlıdır, lakin bu irtibatın ve transferlerin hudutlarına da dikkat edilmelidir. Çocuğumuzun yanında bu mevzuyla ilgili ayrıntılı konuşmalardan, çocuğun daima sarsıntı ve enkaz imgelerine maruz kalmasından kaçınılmalıdır. Çocukların, olumsuz manzaralara fazla maruz kalması, itimat hissini değerli ölçüde zedeleyebilir. Unutulmamalıdır ki bu süreçte çocuğun hissetmek ve duymak istediği en değerli his güvenlik hissiyatıdır.
Çoğu vakit çocuklar, etraflarında gerçekleşen durumları ebeveynlerin yansılarını gözlemleyerek algılarlar. Bu noktada, atılması gereken bir öteki kıymetli adım ise ebeveynin kendi his durumunu düzenlemeye çalışmasıdır. Elbette, bu durum kaygılarımızı ve kederlerimizi büsbütün saklamak gizlemek manasında değil tam aksisi çocuklarımızın hissettikleri bu belirsizlik ve kaygının birlikte tabir edilebiliyor olması manasındadır.
Bir öbür yandan, çocukların bu süreçte hissettiklerini sözel olarak tabir etmesi bazen mümkün olamayabilir. Bu türlü durumlarda, oyun oynamak, fotoğraf yapmak üzere çocuğun sevdiği aktiviteler, çocuğun kendisini söz etmesine imkan sağlayacaktır.
Son olarak, kaygının, endişenin ve belirsizliğin olduğu bu süreçte çocuğunun en temel gereksinimi sevdiği birine temas etmek ve yakın alaka halinde kalmaktadır. Münasebetiyle, bu devirde çocuklarınızla sık sık yakın temaslar kurarak sakinleştirmeyi ihmal etmeyin.
Ülkece yaşadığımız bu güç süreçte, vefat edenlerimizin yakınlarına baş sıhhati, yaralılarımıza da acil şifalar diliyorum. Umarım, bir daha bu türlü bir afeti yaşamayız.
Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı